Samookaleczanie u dzieci i młodzieży to złożony problem emocjonalny, który często dokonuje się w celu radzenia sobie z trudnościami psychicznymi. Przyczyny samookaleczania mogą być różnorodne, ale często związane są z depresją, poczuciem winy, lękiem, zaburzeniami psychicznymi i intencjami samobójczymi. Dzieci i młodzież, doświadczając bólu emocjonalnego, uderzają w siebie, zadając sobie ból fizyczny.
Samookaleczenie dzieci i nastolatków. Jak reagować jako rodzic i psycholog ?
Samookaleczanie dzieci i nastolatków to zjawisko, które wymaga pilnej reakcji ze strony rodziców i psychologów. Przyczyny tego destrukcyjnego zachowania są różnorodne, często związane z niską samooceną, lękiem, impulsywnością lub potrzebą szantażu emocjonalnego w celu wymuszenia oczekiwanego akceptowania.
Dokonujący samookaleczeń młodzi ludzie często przypalają lub uszkadzają powierzchnię swojego ciała, aby radzić sobie z negatywnymi emocjami. To sposób na przeniesienie cierpienia na siebie, często bez intencji samobójczych. Radzenie sobie z tym problemem wymaga od rodziców i psychologów odkrycia przyczyn i dostarczenia wsparcia.
Ważne jest, aby zrozumieć, że osoby dokonujące samookaleczeń nie robią tego w celu zwrócenia na siebie uwagi. To działanie maskuje ból fizyczny i emocjonalny. W przypadku identyfikacji takich zachowań u dziecka lub nastolatka, należy jak najszybciej udać się po wsparcie.
Konsultacje z lekarzem i wizyty u specjalisty od psychoterapii są kluczowe.
Samookaleczanie u dzieci i młodzieży. Przyczyny i sposoby pomocy
Samookaleczający się młodzi ludzie często próbują ukryć swoje zachowania autoagresywne, nosząc ubrania z długimi rękawami, aby zasłonić uszkodzenia na powierzchni własnego ciała. Często używają ostrych przedmiotów, aby przypalić lub zadawać sobie krwawienie, co jest niebezpieczne dla ich zdrowia fizycznego.
Ważne jest, aby zrozumieć, że samookaleczanie jest symptomem głębszych problemów psychicznych. Terapeuci i lekarze mogą pomóc dzieciom i młodzieży, które doświadczają zachowań autoagresywnych, poprzez psychoterapię, farmakoterapię i terapię rodzinna. Terapeuta może pomóc w identyfikacji przyczyn samookaleczania i radzić, jak poradzić sobie z negatywnymi emocjami oraz poprawić relacje z rówieśnikami.
Dla rodziców i bliskich osób jest trudno zrozumieć samookaleczające się dziecko, ale ważne jest, aby nie próbowali ukarać lub wywierać presję na dziecko w celu wymuszenia pożądanego zachowania. Warto skontaktować się z lekarzem lub ośrodkiem interwencji kryzysowej, aby uzyskać wsparcie i zrozumienie.
